Kościół parafialny w Mierzynie - gm. Dobra. - e-Przewodnik Turystyczny po Powiecie Polickim

HISTORIA

W Mierzynie znajduje się kościół parafialny pw. Matki Boskiej Bolesnej, zbudowany z ciosów kamiennych z dobudowaną w XVIII wieku drewnianą wieżą, przykrytą stożkowym hełmem, zwieńczonym kulą i krzyżem. Kościół powstał w XIII wieku, wkrótce po lokacji wsi. Starannie ociosane kwadry o regularnym układzie w poziomych warstwach, przy ostrej formie portali i łuku w przejściu z wieży do nawy, świadczy o powstaniu budowli w czwartej ćwierci XIII wieku. Za datą tą przemawia także dekoracja szczytu, zbliżona do tej jaką posiadał kościół w Siadle Górnym wzniesiony w latach 1272-1286. W 1637 roku pożar poważnie uszkodził świątynię wraz z oryginalną drewnianą wieżą. Odbudowa zakończyła się w 1644 roku, kiedy to na odbudowanej 48-metrowej wieży umieszczono zachowany do chwili obecnej dzwon odlany przez Lorentza Kökeritza - twórcę dzwonu dla szczecińskiej katedry. Kościół był remontowany w XIX wieku. W latach osiemdziesiątych XX wieku dobudowano od południa zakrystię i przeprowadzono remont świątyni. Poświęcono ją 2 lutego 1947 roku. W 2006 roku kościół wyposażono w cyfrowy dzwon, a w 2010 roku kościół otrzymał zewnętrzną iluminację.

ARCHITEKTURA

Świątynia posiada cechy charakterystyczne dla tzw. stylu przejściowego - romanizmu w gotyk, dlatego też prezentuje ona oba style - w ścianie szczytowej widać dwa okna romańskie i trzy gotyckie oraz blendę w kształcie krzyża greckiego. Zlokalizowany w centrum wsi kościół jest budowlą salową założoną na planie prostokąta, orientowaną, bez chóru, z wieżą od strony zachodniej. Z wnętrza hali wieżowej do kościoła prowadzi szerokie, ostrołukowe przejście. Zachowały się tylko niektóre pierwotne otwory okienne, w elewacji północnej jedno, od południa dwa i w ścianie wschodniej trzy, w układzie piramidalnym. Posiadają one charakterystyczną dla romanizmu formę - wąskie, wydłużone, rozglifione na zewnątrz, granitowe ościeża, zamknięte półkoliście. W późniejszym okresie przemurowano jedynie zamknięcia nadając im formę ostrołukową z ceglanym obramieniem. Pozostałe okna o prostych ościeżach wykuto prawdopodobnie w miejscu pierwotnych. Wieża zachodnia założona na planie prostokąta, jest tej samej szerokości co korpus świątyni, tylko nieznacznie od niej wyższa. W połowie swej wysokości wykonana z ciosów granitowych, a w połowie drewniana i zwężona. Posiada smukły, ośmioboczny hełm z latarnią i szpicem, zwieńczonym kulą i krzyżem. Kryty jest on blachą miedzianą.

ELEWACJE

Na uwagę zasługuje staranne ułożenie warstw kwadr granitowych tworzących ściany, jak również precyzyjne ich ociosanie. Powierzchnie pomiędzy kwadrami wypełnione są zaprawą wapienną, na której wykonano boniowanie podwójną linią równoległą.
Kościół posiadał dwa ostrołukowe, dwuuskokowe portale wykonane z ciosów i klińców granitowych, ościeża nie posiadały zwornika. Portal zachodni-wieżowy został usunięty, natomiast północny zamurowano.
W ścianie szczytowej od strony wschodniej można zobaczyć dwa okna romańskie i trzy gotyckie, jak również charakterystyczną dla architektury tamtego okresu dekorację. Stanowi ją blenda w formie krzyża greckiego oraz podwójne, półkoliście zamknięte blendy pod jego ramionami - wszystkie w obramieniu ceglanym. Podobna dekoracja znajduje się na kościele w Wołczkowie.

WYPOSAŻENIE

We wnętrzu dominuje styl barokowy. Na wyposażeniu kościoła znajdują się między innymi:
  - barokowy ołtarz z I połowy XVIII wieku,
  - barokowa ambona,
  - dwa brązowe świeczniki z XVII wieku,
  - dzwon z XVII wieku,
  - brązowy krucyfiks z przełomu XIX i XX wieku.

Ołtarz główny pochodzi z początku XVIII w. i wykonany został w stylu barokowym. W predelli zachował się, malowany na desce, obraz Ostatniej Wieczerzy. W retabulum (nastawie ołtarzowej) znajduje się obecnie współczesny obraz Matki Boskiej Bolesnej - przed wojną był tu obraz przedstawiający Ukrzyżowanie Chrystusa. W zwieńczeniu przedstawiona została scena Zesłania Ducha Świętego. Przed II wojną światową wygląd ołtarza był nieco inny niż obecnie - znajdowały się na nim również trzy rzeźby, które obecnie są przy tabernakulum.

Ambona pochodzi również z początku XVIII wieku. Płyciny czaszy ambony wypełniają obrazy przedstawiające Czterech Ewangelistów. Na zaplecku umieszczony został wizerunek Chrystusa. Baldachim ambony zdobią srebrno-złote elementy dekoracyjne w kształcie wachlarzy. Wygląd obrazów umieszczonych na ambonie wskazuje, że ich autorem był zręczny artysta ludowy. Współcześnie na ambonie zamontowano duży monitor ekranowy wykorzystywany do wyświetlania tekstów liturgicznych.

Empora organowa wykonana została pod koniec XIX wieku w stylu neobarokowym. Jest ona wsparta na czterech słupach. Zdobią ją cztery obrazy o charakterze symbolicznym oraz ozdobna balustrada.

Kościół posiadał też dwunasto głosowe i dwu manuałowe organy neoklasycystyczne z prospektem. Wybudowała je w 1908 roku firma B. Grüneberga ze Szczecina.